Nasza przygoda z wczesną edukacją. Doświadczenie i efekty. MARTYNA cz.2

Witaj 🙂 Od 3 miesiąca mówiłam do Ignasia w tygodniu tylko po angielsku, a w weekendy po polsku, choć angielski też czas się włączał. Na początku miałam opory i po prostu wstydziłam się mówić przy innych ludziach. Wtedy przełączałam się na polski. Jednak z czasem, może po paru miesiącach, już tak bardzo przyzwyczaiłam się do angielskiego, że używałam go w rozmowie z synkiem wszędzie, niezależnie od sytuacji czy otoczenia. Przy babci, która nie zna angielskiego również używałam tego języka w stosunku do Ignasia, a do niej polskiego. Ale parę razy miała problem o to, że nie rozumie o czym rozmawiamy z Ignasiem, więc od jakiegoś czasu przy niej gadamy po polsku. Ostatnio w ogóle trochę się te nasze języki „rozluźniły” i często używamy obu naprzemiennie, ale zauważam, że Ignaś mówi coraz więcej po polsku do nas, więc postanowiłam wrócić do restrykcyjnego używania angielskiego w tygodniu (w sensie przeze mnie i męża, synka nigdy nie zmuszam do używania konkretnego języka, czasem jedynie zasugeruję, choć zazwyczaj wystarczy, że ja zacznę mówić po angielsku i on też w tym języku odpowiada 🙂 Myślę, że najważniejsze jest żeby to wam służyło. Jeśli bardzo Ci nie pasuje używanie języka obcego przy innych ludziach to przełączaj się na polski. Jeżeli poz tymi sytuacjami będziesz mówić głównie po angielsku do synka, to nadal bez problemu wychowasz dwujęzyczne dziecko 🙂 Pozdrawiam! 🙂