Witaj Aniu! Absolutnie nie miałam na myśli w tej lekcji krytyki terminu “high need baby” i nie przeczę, że takie dzieci istnieją. Moja uwaga odnosiła się do tego, że określenie stało się ostatnio modne i często rodzice go nadużywają, nie szukają co może być przyczyną płaczu dziecka, tylko z góry stwierdzają, że jest “wymagające”, przyklejają mu łatkę i na tym się kończy. Zupełnie inaczej jest w sytuacji, gdy próbujesz wszystkiego i nic nie działa, gdy faktycznie masz wymagające dziecko i zdasz sobie z tego sprawę- podejrzewam, że taka świadomość może być uwalniająca i ściągająca z rodzica poczucie winy. Tak naprawdę uważam, że wszystko jest dobre, co działa z korzyścią dla nas i dla dziecka. Jeżeli dzięki nazwaniu dziecka “high need” rodzic poczuje się lepiej, pewniej, spokojniej i dzięki temu będzie miał więcej cierpliwości i siły do opieki nad dzieckiem- super! Ale jeżeli przez taką “łatkę” odpuszcza starania i poszukiwania, stwierdza, że dziecko “już tak ma” i przykładowo “daje się dziecku wypłakać”, to jest to niebezpieczne. Wszystko zależy od podejścia, zrozumienia tego terminu i umiejętności uważnej obserwacji swojego malucha 🙂