Gdy 7 lat temu dowiedziałam się, że jestem w ciąży postanowiłam, że będę wychowywać córeczkę z językiem angielskim. I tutaj rzeczywiście działam metodą OPOL, czyli jeden rodzic, jeden język (z ang. one parent, one language) i ten język znam biegle. Natomiast z czasem dochodziły kolejne języki: włoski (to był przełom, bo otwarłam się na inne metody niż OPOL), hiszpański, niemiecki, francuski, z których niektórych nie znałam w ogóle. Z drugim językiem obcym tj. włoskim zaczynałam przygodę z moją córeczką od …. 5 minut dziennie, bo dłużej nie byłam w stanie mówić. W innych kombinowałam cały czas dokształcając się i eksperymentując.

Jeśli chodzi o czytanie póki się dało prezentowałam po 5 kart co 15 minut od rana do godziny 12:00. Podkreślę tutaj “póki się dało,” bo to ważny przełom i większość rodziców porzuca działanie jak już się nie da. Zaczynając z gotowym zestawem miałam w głowie myśli, że jeszcze zdążę go przerobić do końca macierzyńskiego. Zupełnie nieświadomie od początku ustawiłam sobie presję czasu.

Sporo rodziców przestaje się angażować w rozwijanie językowe czy czytelnicze dziecka, gdy wraca do pracy. Ja wróciłam i jest inaczej, ale cały czas działam. Z każdym rokiem wrzucałam na coraz większy luz i dochodziło do mnie, czym nie muszę sobie w ogóle zaprzątać głowy. Niestety w większości mamy tendencję do robienia tego co jest najmniej ważne.