Gdy jako 6-latka zaczęłam zerówkę, jednocześnie stałam się bardzo nieśmiałą dziewczynką. Z ogromną nieśmiałością tylko w szkole walczyłam do końca szkoły podstawowej. Nie potrafiłam tego przełamać w tym samym towarzystwie, z którym chcąc nie chcąc musiałam spędzać czas codziennie w wymiarze x godzin. Poza szkołą byłam zupełnie innym dzieckiem, goniącym się z dziećmi z osiedla, czasem nawet wdającym się w bitki. Teraz wiem, że coś odreagowywałam.

Do szkoły poszłam już czytająca i wszystko szło mi łatwo. Co roku świadectwa z paskiem bez większego wysiłku, czyli marzenie wielu rodziców oraz nakręconych przez nich i przez system dzieci. Przyzwyczajona do 5-tek i 6-tek bez wysiłku, w liceum nie mogąc mieć samych super ocen przestałam się uczyć i czytać na ok. 2 lata. Stwierdziłam, że bez sensu się uczyć skoro poświęcam więcej czasu niż wcześniej, a i tak nie mam 5-tek, skoro bez nauki po prostu zaliczę i będzie z głowy. 

Opamiętałam się dopiero w klasie maturalnej, a potem na studiach, gdzie byłam za swoją edukację sama odpowiedzialna. Na studiach magisterskich zaczęłam czytać dla przyjemności i robię to do dzisiaj. 

Mało tego, czytam moim dzieciom od urodzenia. Rozwijam je w kluczowym okresie 0-6 lat, żeby im edukacja przyszła jeszcze łatwiej. Otaczam córeczki językami, matematyką, wiedzą, daję wolność rozwoju fizycznego. 

Kiedyś miałam w głowie myśli, żeby starsza po prostu wcześniej skończyła szkołę i miała wolne. W końcu dla mnie koniec obowiązkowej edukacji to była prawdziwa ulga. Myśląc systemowo i w pracy zawodowej też stosując różności dla motywacji zewnętrznej (np. naklejki czy pieczątki), pamiętam jak mówiłam kiedyś do męża, że ja po prostu będę córce płacić za każdą dobrą ocenę i gonienie do nauki będziemy mieć z głowy. Myślałam też o prywatnej szkole. 

Teraz po latach jestem inna jako nauczyciel oraz jako rodzic. Oczywiście wielu się to nie podoba. Chcę, aby moje córeczki jak najdłużej miały bezstresowe dzieciństwo. Poznałam wielu rodziców, których dzieci nie chodzą do szkoły. Obserwuję od środka jak sobie radzą różne dzieci w szkole i poza nią.